Grelina jest hormonem peptydowym wytwarzanym głównie przez komórki okładzinowe żołądka, a w mniejszych ilościach przez inne tkanki, takie jak jądra podstawy mózgu. Charakteryzuje się rytmami dobowymi, a jej poziom w surowicy krwi zwiększa się przed spożyciem posiłku i obniża po jego zjedzeniu, współdziałając w regulacji przyjmowania pokarmu i uczucia sytości.
Grelina wywiera wpływ na ośrodkowy układ nerwowy poprzez stymulację apetytu, działając na specyficzne obszary mózgu, które kontrolują uczucie głodu. Mechanizmy, za pośrednictwem których grelina może wpływać na rozmieszczenie tkanki tłuszczowej, są złożone i obejmują liczne ścieżki metaboliczne i hormonalne.
Poziom greliny u osób otyłych może być obniżony w porównaniu z osobami o prawidłowej masie ciała, choć wyniki są niejednoznaczne i wskazują na znaczną indywidualną zmienność. Mechanizmy odpowiedzialne za regulację poziomu greliny w otyłości obejmują nie tylko ilość produkowanego hormonu, ale także zmiany w wrażliwości i funkcji receptorów dla greliny.
Zaobserwowano, że grelina może odgrywać rolę w procesach poznawczych, takich jak uczenie się i pamięć, a także wpływać na regulację metabolizmu glukozy. Ze względu na te właściwości, grelina i jej analogi są aktualnie przedmiotem intensywnych badań jako potencjalne środki terapeutyczne w leczeniu otyłości, zaburzeń odżywiania oraz chorób metabolicznych.
Podsumowując, grelina jest hormonem peptydowym o kluczowym znaczeniu dla regulacji apetytu i homeostazy energetycznej. Jej wydzielanie jest częścią złożonego systemu, który kontroluje przyjmowanie pokarmu i metabolizm energetyczny, łącząc sygnały neuroendokrynne i metaboliczne. Badania nad greliną mogą w przyszłości przyczynić się do opracowania nowych strategii leczenia chorób związanych z zaburzeniami metabolicznymi i odżywianiem.
